Slett spetakkel
Det er lenge sidan eg har sett ein så slapp samlebandsfilm.
Dolph Lundgren, Jason Statham, 50 Cent, Megan Fox og Tony Jaa i verdas siste forsvarsline.
Foto: Another World Entertainment
Action
Regi: Scott Waugh
The Expendables 4
Med: Jason Statham, Sylvester Stallone, Megan Fox
Kinofilm
Etter eit feilslått oppdrag i Libya der det går gale for sjefen Barney (Stallone), lyt leigesoldatane The Expendables jakta ein slemming som vil selje atomvåpen til Russland. Lee (Statham) har trøbbel med kjærast og kollega Gina (Fox). Ho tek plassen hans i oppdraget, sidan han visst var skuld i førre fadese.
Rutinejobb
Milde machomanerar er straks på plass. Dette er ein «mannefilm», men utan rebelsk brodd. Humoren er horribel. Eksempla er så elendige at eg har gløymt dei fleste på veg ut av kinosalen, men eg minnest den mest fantasilaust skrivne «latin lover-figuren» sidan Week-End in Havana i 1941.
Gamlingvitsane er bleike minne av Gretne gamle gubber. Eg ler når eg ser at skurken har eit stort arr i fjeset. Det er uråd å sjå kven som er vond elles!
Jason Statham er staut, men verkar like inspirert som ein underbetalt vri på Bill Murray i En ny dag truer. Sylvester Stallone, Dolph Lundgren og Andy García er halvhjarta namn på plakaten for å lokke aldrande actionentusiastar ut av sofaen. 50 Cent burde ikkje seie opp kveldsjobben som musikar. Om Megan Fox har noko å by på som skodespelar, får ho ikkje vist det som lettkledd CIA-agent med teatralsk temperament og trutmunn.
Bortkasta
Det sprutar blod, og heltane et drapsmaskiner til frukost. Null problem. Realisme er ikkje valuta her. Men det er ikkje berre manuset som er billeg. Den glatte tonen minner om meksikansk såpeopera. Det grelle ljoset skrik stengetid på puben. Når figurane er i framandt farvatn, er det like lett å sjå at dei er klipte inn, som i ei bilscene frå femtitalet.
Gitartonane minner meg om at eg alltid kjøpte ei plate for mykje av middels puddelrockband etter at barneskulen og åttitalet var over. Elles ljomar standard symfonitonar over sakte film av tøffingar på rekkje med flammar i front. Det kunstnariske høgdepunktet for meg er når «p.i.m.p.» av 50 Cent dundrar frå ein boomblastar på ei brøytemaskin i kulehagl på tankskipet som fraktar atomvåpena. Då lo eg.
Det går fint an å lage gode actionfilmar med resirkulerte konsept no til dags. Tenk berre på siste runde med Mad Max eller Ninja Turtles. Regissør Scott Waugh held filmserien til Sylvester Stallone på tomgang med The Expendables 4. Legenda Stallone fekk ein ny giv i Cop Land i 1997. Omstarten av Rocky-serien med Creed var verdig. Det er meir enn eg kan seie om denne bortkasta kinoturen.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Action
Regi: Scott Waugh
The Expendables 4
Med: Jason Statham, Sylvester Stallone, Megan Fox
Kinofilm
Etter eit feilslått oppdrag i Libya der det går gale for sjefen Barney (Stallone), lyt leigesoldatane The Expendables jakta ein slemming som vil selje atomvåpen til Russland. Lee (Statham) har trøbbel med kjærast og kollega Gina (Fox). Ho tek plassen hans i oppdraget, sidan han visst var skuld i førre fadese.
Rutinejobb
Milde machomanerar er straks på plass. Dette er ein «mannefilm», men utan rebelsk brodd. Humoren er horribel. Eksempla er så elendige at eg har gløymt dei fleste på veg ut av kinosalen, men eg minnest den mest fantasilaust skrivne «latin lover-figuren» sidan Week-End in Havana i 1941.
Gamlingvitsane er bleike minne av Gretne gamle gubber. Eg ler når eg ser at skurken har eit stort arr i fjeset. Det er uråd å sjå kven som er vond elles!
Jason Statham er staut, men verkar like inspirert som ein underbetalt vri på Bill Murray i En ny dag truer. Sylvester Stallone, Dolph Lundgren og Andy García er halvhjarta namn på plakaten for å lokke aldrande actionentusiastar ut av sofaen. 50 Cent burde ikkje seie opp kveldsjobben som musikar. Om Megan Fox har noko å by på som skodespelar, får ho ikkje vist det som lettkledd CIA-agent med teatralsk temperament og trutmunn.
Bortkasta
Det sprutar blod, og heltane et drapsmaskiner til frukost. Null problem. Realisme er ikkje valuta her. Men det er ikkje berre manuset som er billeg. Den glatte tonen minner om meksikansk såpeopera. Det grelle ljoset skrik stengetid på puben. Når figurane er i framandt farvatn, er det like lett å sjå at dei er klipte inn, som i ei bilscene frå femtitalet.
Gitartonane minner meg om at eg alltid kjøpte ei plate for mykje av middels puddelrockband etter at barneskulen og åttitalet var over. Elles ljomar standard symfonitonar over sakte film av tøffingar på rekkje med flammar i front. Det kunstnariske høgdepunktet for meg er når «p.i.m.p.» av 50 Cent dundrar frå ein boomblastar på ei brøytemaskin i kulehagl på tankskipet som fraktar atomvåpena. Då lo eg.
Det går fint an å lage gode actionfilmar med resirkulerte konsept no til dags. Tenk berre på siste runde med Mad Max eller Ninja Turtles. Regissør Scott Waugh held filmserien til Sylvester Stallone på tomgang med The Expendables 4. Legenda Stallone fekk ein ny giv i Cop Land i 1997. Omstarten av Rocky-serien med Creed var verdig. Det er meir enn eg kan seie om denne bortkasta kinoturen.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Med jamne mellomrom legg Riksrevisjonen, her representert ved riksrevisor Karl Eirik Schjøtt-Pedersen, fram undersøkingar med nokså hard kritikk av korleis vedteken politikk vert gjennomført av forvaltinga.
Foto: Ole Berg-Rusten / NTB
Eit spørsmål om kontroll
I rapport etter rapport kritiserer Riksrevisjonen statlege institusjonar for feil og manglar. Men kva kjem det eigentleg ut av kritikken?
Odd Nordstoga slo gjennom som soloartist i 2004. No har han skrive sjølvbiografi.
Foto: Samlaget
Ein av oss
Odd Nordstoga skriv tankefullt om livet, ut frå rolla som folkekjær artist.
Stian Jenssen (t.v.) var alt på plass i Nato då Jens Stoltenberg tok til i jobben som generalsekretær i 2014. Dei neste ti åra skulle dei arbeide tett i lag. Her er dei fotograferte i Kongressen i Washington i januar i år.
Foto: Mandel Ngan / AFP / NTB
Nato-toppen som sa det han tenkte
Stian Jenssen fekk kritikk då han som stabssjef i Nato skisserte ei fredsløysing der Ukraina gjev opp territorium i byte mot Nato-medlemskap. – På eit tidspunkt må ein ta innover seg situasjonen på bakken, seier han.
President Joe Biden og visepresident Kamala Harris i august 2023. Den økonomiske politikken deira bidrog til å få ned arbeidsløysa, men inflasjonen som tok av i 2022, gjorde større inntrykk.
Foto: Evan Vucci / AP / NTB
Harris blir heimsøkt av inflasjonen
Kanskje vart presidentvalet i USA 2024 avgjort ved bensinpumpene og i matbutikkane.
Noreg er på tredjeplass i kokainbruk i Europa.
Foto: Beate Oma Dahle / NTB
– Meiningslaust å straffe sjuke
Ronny Rene Raveen, tidlegare politimann og rusmisbrukar, vil ha avkriminalisering av rusmisbrukarar og unge opp til 25 år.