JavaScript is disabled in your web browser or browser is too old to support JavaScript. Today almost all web pages contain JavaScript, a scripting programming language that runs on visitor's web browser. It makes web pages functional for specific purposes and if disabled for some reason, the content or the functionality of the web page can be limited or unavailable.

Takk for at du vil dele artikkelen

Den du deler artikkelen med, kan lese og eventuelt lytte til heile artikkelen.
Det gjer vi for at fleire skal oppdage DAG OG TID.

Namnet ditt vert synleg for alle du deler artikkelen med.

FilmMeldingar

Grønt skifte

Gullbjørnvinnaren til katalanske Carla Simón er ein nydeleg, nyansert film om familie, ferskenar og solceller.

Kvar veke les vi inn utvalde artiklar, som abonnentane våre kan lytte til.
Lytt til artikkelen
Familien Solé lever av å dyrke fersken i landsbyen Alcarràs i Catalonia.

Familien Solé lever av å dyrke fersken i landsbyen Alcarràs i Catalonia.

Foto: Lluis Tudela / Arthaus

Familien Solé lever av å dyrke fersken i landsbyen Alcarràs i Catalonia.

Familien Solé lever av å dyrke fersken i landsbyen Alcarràs i Catalonia.

Foto: Lluis Tudela / Arthaus

2619
20220909
2619
20220909

Drama

Regi: Carla Simón

Ferskenlunden i Catalonia (Originaltittel: Alcarràs)

Med: Jordi Pujol Dolcet, Anna Otin, Xènia Roset
Kinofilm

Storfamilien Solé har i generasjonar dyrka ferskenar. Jorda fekk dei bruke for å ha redda jordeigarane under borgarkrigen. Munnlege avtalar er diverre lite verde for Pinyol, som no er formell eigar. Det er lite pengar i fersken. Han vil byggje solcellepanel. Alle dei grøne trea må ryke for det grøne skiftet. Omstillinga møter motvilje. Husfar og sjefbonde Quimet er rasande.

Miljøløft

Ingen på rollelista har spelt i film før. Alle er knallgode og totalt truverdige. Filmen har ikkje ei klar hovudrolle. Kamera vekslar på kven det følger. Stundom får vi perspektivet til bestefaren, ein mild observatør. Scener med ungane som leikar livleg med Iris i spissen, sjarmerer meg i senk. Tenåringar og unge vaksne vil at folk skal sjå på dei som skikkelege folk. Bestemor er ein stor forteljar. Mor er anker og problemløysar. I staden for å gjere forteljinga rotete gjer skifta at vi får ei djupare forståing av ulike måtar å sjå situasjonar på.

Omgjevnadene er flott skildra med augneblinkar av ro mellom grøne blad og saftig frukt, men vi får ikkje kvile i denne effektive filmen. Arbeidet på garden er hardt. Sjølv om vi får sterk sympati med bøndene, er aldri filmen eit romantisk bilete av livet med jordbruk. Dette er grovkorna realisme som osar av ekte, samansett liv. Miljøskildringa er meisterleg.

Sjarm og stress

Banda i familien er tette. Dei klyngar seg saman i sofaen eller rundt middagsbordet. Stunder av samhald med song er rørande. Det bognar med humor og herlege detaljar. Dialogane gjev ofte drypp til dei som høyrer på. Born plukkar opp konfliktar av kommentarar som ikkje er mynta på dei.

Generasjonsgnissingar siv ut. Stress og ansvarskjensle kveler Quimet. Det går ut over andre. Han vil berre drive jorda og har ikkje tid til demonstrasjonane til andre fruktbønder for betre prisar. Motstanden hans mot solceller har ikkje røter i debattar om grønt skifte, men i røtene til familien.

Carla Simón står no fram som ein av dei leiande regissørane i spansk film etter den glitrande debuten Sommer 1993 i 2017. Folk flokkar tilbake til kinoar for superheltar og jagarpilotar. Viss ikkje filminteresserte kjem for å sjå godbitar som Ferskenlunden i Catalonia, kjem gravemaskinene snart for å fjerne all uavhengig film.

Håkon Tveit

Håkon Tveit er lektor i latin­amerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.

Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding

Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.


Eller kjøp eit anna abonnement

Drama

Regi: Carla Simón

Ferskenlunden i Catalonia (Originaltittel: Alcarràs)

Med: Jordi Pujol Dolcet, Anna Otin, Xènia Roset
Kinofilm

Storfamilien Solé har i generasjonar dyrka ferskenar. Jorda fekk dei bruke for å ha redda jordeigarane under borgarkrigen. Munnlege avtalar er diverre lite verde for Pinyol, som no er formell eigar. Det er lite pengar i fersken. Han vil byggje solcellepanel. Alle dei grøne trea må ryke for det grøne skiftet. Omstillinga møter motvilje. Husfar og sjefbonde Quimet er rasande.

Miljøløft

Ingen på rollelista har spelt i film før. Alle er knallgode og totalt truverdige. Filmen har ikkje ei klar hovudrolle. Kamera vekslar på kven det følger. Stundom får vi perspektivet til bestefaren, ein mild observatør. Scener med ungane som leikar livleg med Iris i spissen, sjarmerer meg i senk. Tenåringar og unge vaksne vil at folk skal sjå på dei som skikkelege folk. Bestemor er ein stor forteljar. Mor er anker og problemløysar. I staden for å gjere forteljinga rotete gjer skifta at vi får ei djupare forståing av ulike måtar å sjå situasjonar på.

Omgjevnadene er flott skildra med augneblinkar av ro mellom grøne blad og saftig frukt, men vi får ikkje kvile i denne effektive filmen. Arbeidet på garden er hardt. Sjølv om vi får sterk sympati med bøndene, er aldri filmen eit romantisk bilete av livet med jordbruk. Dette er grovkorna realisme som osar av ekte, samansett liv. Miljøskildringa er meisterleg.

Sjarm og stress

Banda i familien er tette. Dei klyngar seg saman i sofaen eller rundt middagsbordet. Stunder av samhald med song er rørande. Det bognar med humor og herlege detaljar. Dialogane gjev ofte drypp til dei som høyrer på. Born plukkar opp konfliktar av kommentarar som ikkje er mynta på dei.

Generasjonsgnissingar siv ut. Stress og ansvarskjensle kveler Quimet. Det går ut over andre. Han vil berre drive jorda og har ikkje tid til demonstrasjonane til andre fruktbønder for betre prisar. Motstanden hans mot solceller har ikkje røter i debattar om grønt skifte, men i røtene til familien.

Carla Simón står no fram som ein av dei leiande regissørane i spansk film etter den glitrande debuten Sommer 1993 i 2017. Folk flokkar tilbake til kinoar for superheltar og jagarpilotar. Viss ikkje filminteresserte kjem for å sjå godbitar som Ferskenlunden i Catalonia, kjem gravemaskinene snart for å fjerne all uavhengig film.

Håkon Tveit

Håkon Tveit er lektor i latin­amerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.

Emneknaggar

Fleire artiklar

Stridsvogner øver på å slå attende kinesiske landgangsstyrkar på Penghu-øyane i Taiwansundet.

Stridsvogner øver på å slå attende kinesiske landgangsstyrkar på Penghu-øyane i Taiwansundet.

Foto: Taiwan Military News Agency / Taiwan's Defense Ministry / AP / NTB

UtanriksSamfunn

Starten på ein storkrig?

For tida bur eg i eit fredeleg, demokratisk og velståande land, som risikerer å utløysa den neste storkrigen i verda.

HalvorEifring
Stridsvogner øver på å slå attende kinesiske landgangsstyrkar på Penghu-øyane i Taiwansundet.

Stridsvogner øver på å slå attende kinesiske landgangsstyrkar på Penghu-øyane i Taiwansundet.

Foto: Taiwan Military News Agency / Taiwan's Defense Ministry / AP / NTB

UtanriksSamfunn

Starten på ein storkrig?

For tida bur eg i eit fredeleg, demokratisk og velståande land, som risikerer å utløysa den neste storkrigen i verda.

HalvorEifring
Brussel-buarar på Place de la Bourse, børsplassen i sentrum av byen, heidrar offer for islamistsjølvmordsbombarane på Zaventem-flyplassen og Maelbeek metrostasjon i mars 2016, der til saman 32 menneske miste livet.

Brussel-buarar på Place de la Bourse, børsplassen i sentrum av byen, heidrar offer for islamistsjølvmordsbombarane på Zaventem-flyplassen og Maelbeek metrostasjon i mars 2016, der til saman 32 menneske miste livet.

Foto: Peter Dejong / AP / NTB

Samfunn

Jihadismen lever

Tenåringar blir rekrutterte til terrororganisasjonar. Svenske kriminelle nettverk utfører aksjonar i Skandinavia for Iran. Nye konstellasjonar oppstår blant ekstremistiske grupper.

Ole JanLarsen
Brussel-buarar på Place de la Bourse, børsplassen i sentrum av byen, heidrar offer for islamistsjølvmordsbombarane på Zaventem-flyplassen og Maelbeek metrostasjon i mars 2016, der til saman 32 menneske miste livet.

Brussel-buarar på Place de la Bourse, børsplassen i sentrum av byen, heidrar offer for islamistsjølvmordsbombarane på Zaventem-flyplassen og Maelbeek metrostasjon i mars 2016, der til saman 32 menneske miste livet.

Foto: Peter Dejong / AP / NTB

Samfunn

Jihadismen lever

Tenåringar blir rekrutterte til terrororganisasjonar. Svenske kriminelle nettverk utfører aksjonar i Skandinavia for Iran. Nye konstellasjonar oppstår blant ekstremistiske grupper.

Ole JanLarsen

les DAG OG TID.
Vil du òg prøve?

Her kan du prøve vekeavisa DAG OG TID gratis i tre veker.
Prøveperioden stoppar av seg sjølv.

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Komplett

Papiravisa
Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis

Digital

Digital utgåve av papiravisa
Digitale artiklar
Digitalt arkiv
Lydavis