Arbeidarkjærleik
Norwegian Dream er eit kjærkome polsk-norsk drama som handlar om retten til ryddige arbeidstilhøve og til å elske kven ein vil.
Robert flyttar frå Polen til Noreg for å arbeide på laksefabrikk. Der forelskar han seg i norske Ivar, eit forhold han må halde skjult.
Foto: Storytelling
Drama
Regi: Leiv Igor Devold
Norwegian Dream
Med: Hubert Milkowski, Karl Bekele Steinland, Jakub Sierenberg
Kinofilm
Nitten år gamle polske Robert (Milkowski) kjem til Noreg for å jobbe med laks. Han bur trongt i lag med andre polske arbeidarar. Arbeidet med å foredle fisk er eit slit med tallause like rørsler i høgt tempo kvar dag. Norske Ivar (Steinland) er mentor for Robert, som ser at kollegaen blir gjord narr av i homofobisk og rasistisk stil. Sjølv verkar Robert å vere fascinert av Ivar, som er annleis.
Nye nyansar
Polsknorske Leiv Igor Devold er den rette mannen ved roret på denne historia frå Noreg i dag. Hans første heilaftans spelefilm kjem etter fleire kortfilmar som blandar polsk og norsk. Devold teiknar ingen glansbilete. Korkje machomiljø med arbeidarar frå Polen eller norske leiarar i mellomstore oppdrettsføretak som ikkje likar fagrørsler, slepp unna.
Jamvel kjem eit stikk til kreative, urbane miljø som ikkje ser eigne fordommar. At alle kan klage, er eit godt teikn for filmen. Jamt over er det ikkje overdrivne skurkar i filmen, men menneske med motivasjonar ein kan forstå. Det vantar ikkje på refleksjonsnivå hjå dei polske arbeidarane, og fleire bifigurar gjev breidde.
Ein fråverande norsk majoritet som nyt godt av ulikskap, bør òg sjå sin plass i biletet, sjølv om ein ikkje bur på Frøya.
Tette trådar
Devold legg vekt på miljøskildring og nyansar, men òg klare meldingar. Norwegian Dream er sosialrealisme med eit tydeleg narrativ og driv, men med ei klassisk kjærleikshistorie i sentrum. Hubert Milkowski i hovudrolla og Karl Bekele Steinland som Ivar ber filmen godt.
Milkowski spelar subtilt og sterkt med eit perfekt oppsyn for rolla. Steinland spelar flott på andre strengar med eit vinnande, mildt vesen med evne til å bite frå seg når figuren hans står på krava om arbeidsrett og fri kjærleik.
Filmen tek tak i minst tre tematiske trådar som fortener kvar sin film. Heldigvis har Devold fletta dei tett og godt saman. Han meistrar balanse mellom ulike miljø og held på krafta i forteljinga om folk som ber på fleire draumar. Norwegian Dream er ein kjærkomen film frå ei stemme vi lyt setje pris på.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Drama
Regi: Leiv Igor Devold
Norwegian Dream
Med: Hubert Milkowski, Karl Bekele Steinland, Jakub Sierenberg
Kinofilm
Nitten år gamle polske Robert (Milkowski) kjem til Noreg for å jobbe med laks. Han bur trongt i lag med andre polske arbeidarar. Arbeidet med å foredle fisk er eit slit med tallause like rørsler i høgt tempo kvar dag. Norske Ivar (Steinland) er mentor for Robert, som ser at kollegaen blir gjord narr av i homofobisk og rasistisk stil. Sjølv verkar Robert å vere fascinert av Ivar, som er annleis.
Nye nyansar
Polsknorske Leiv Igor Devold er den rette mannen ved roret på denne historia frå Noreg i dag. Hans første heilaftans spelefilm kjem etter fleire kortfilmar som blandar polsk og norsk. Devold teiknar ingen glansbilete. Korkje machomiljø med arbeidarar frå Polen eller norske leiarar i mellomstore oppdrettsføretak som ikkje likar fagrørsler, slepp unna.
Jamvel kjem eit stikk til kreative, urbane miljø som ikkje ser eigne fordommar. At alle kan klage, er eit godt teikn for filmen. Jamt over er det ikkje overdrivne skurkar i filmen, men menneske med motivasjonar ein kan forstå. Det vantar ikkje på refleksjonsnivå hjå dei polske arbeidarane, og fleire bifigurar gjev breidde.
Ein fråverande norsk majoritet som nyt godt av ulikskap, bør òg sjå sin plass i biletet, sjølv om ein ikkje bur på Frøya.
Tette trådar
Devold legg vekt på miljøskildring og nyansar, men òg klare meldingar. Norwegian Dream er sosialrealisme med eit tydeleg narrativ og driv, men med ei klassisk kjærleikshistorie i sentrum. Hubert Milkowski i hovudrolla og Karl Bekele Steinland som Ivar ber filmen godt.
Milkowski spelar subtilt og sterkt med eit perfekt oppsyn for rolla. Steinland spelar flott på andre strengar med eit vinnande, mildt vesen med evne til å bite frå seg når figuren hans står på krava om arbeidsrett og fri kjærleik.
Filmen tek tak i minst tre tematiske trådar som fortener kvar sin film. Heldigvis har Devold fletta dei tett og godt saman. Han meistrar balanse mellom ulike miljø og held på krafta i forteljinga om folk som ber på fleire draumar. Norwegian Dream er ein kjærkomen film frå ei stemme vi lyt setje pris på.
Håkon Tveit
Håkon Tveit er lektor i latinamerikansk kultur og historie ved Universitetet i Bergen og fast filmmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Penélope Cruz i rolla som mor til Adriana eller Andrea, spelt av Luana Giuliani.
Foto: Wildside
Roma – ein lukka by
Filmmelding: Italiensk oppvekstdrama sveipt i 70-talet skildrar tronge kjønnsnormer og fridomstrong.
Studentar på Universitetsbiblioteket på Blindern i Oslo.
Foto: Håkon Mosvold Larsen / NTB
Ja til skule, nei til studentfabrikk
Diverre er samarbeidet mellom skulen og høgre utdanningsinstitusjonar ofte dårleg.
Ein soldat ber eit portrett av den drepne våpenbroren og aktivisten Pavel Petrisjenko i gravferdsseremonien hans i Kyiv 19. april. Petrisjenko døydde i kamp mot russiske okkupantar aust i Ukraina. Han er tidlegare omtalt i denne spalta fordi han arbeidde for å stogge pengespel som finansiering av det ukrainske forsvaret.
Foto: Valentyn Ogirenko / Reuters / NTB
Hagen til Kvilinskyj finst ikkje lenger
Alle historier, det gjeld òg dei som ser ut til å ha nådd slutten, har eit framhald.
Christine Hope, Thomas Bye og Gisle Børge Styve står på scenen i revyen om E16.
Foto: Andreas Roksvåg
Syltynt
E16 Dødsvegen er ei framsyning som har lite å melde – og som melder det i over halvannan time.
Eskil Skjeldal har skrive fleire bøker, både sakprosa og romanar.
Foto: Vegard Giskehaug
Der mørkeret bur
Eskil Skjeldal er ikkje redd for å gå dit det gjer mest vondt.
Papiravisa