Du ser det står «liggeunderlag» på pakkelista og vandrar saman med ungen din ned i kjellarbua. På idrettsstemne, korpsseminar og liknande søv ein nemleg i klasserom på betonggolv. 

I bua finn du det du håpa å finne: det grøne og kvite riflete liggeunderlaget som du hadde då du var på Norway Cup. Ungen din ser skuffa på deg. Det er ikkje godt nok, og du får ein betre idé: Kva med det oppblåsbare liggeunderlaget av skumgummi, det du hadde på speidarleir i 1995? Faktisk har du også eit tredje alternativ: ei endå tjukkare raud og blå flytemadrass. Den må vel vere midt i blinken til ostepop og YouTube-chill etter fotballkamp. 

Luksusmadrassar og dyner. Kva blir det neste? Koffert og massasje.

Foto: Eivind Hausken

Ungen har forlate kjellaren for lengst. Mest av alt er han glad for at det ikkje er du som er valt ut til å sove saman med gruppa i klasserommet. Ein rutinert forelder kjem innom. Han har brukt dei siste titals somrane på diverse idrettsstemne og kan opplyse om at ingen bruker liggeunderlag no. Ikkje sovepose heller.

Han har rett. Det som møter meg i klasserommet i Lyngdal, er luksuriøse, sjølvoppblåsbare glamping-madrassar, nærast ein halv meter høge og nokre av dei 180 centimeter i breidda. Dei har eitt laken oppå og eitt laken under – slik at madrassen ikkje skal gnikke og vekke dei andre. Oppå madrassane ligg dyner med Barcelona- dynetrekk. Faktisk er det ikkje eitt einaste liggeunderlag å spore. 

Då eg skal hente guten dagen derpå, ligg han på golvet. Madrassen er punktert. Madrassen til trenaren er det også hol i, han har pumpa kvar tredje time natta gjennom. 

Men verst var det med han som hadde mista proppen og sov med fingeren i ventilen. 

Maren Bø

Maren Bø er idrettspedagog og frilansskribent.