Den førre TV-kampen eg såg, vart vist i 4K. Noko som betyr at skjermen har fire gonger så mange pikslar som ein tradisjonell HD-TV. Igjen betyr dette at bildet blir meir levande og detaljert. 

Pikslane fekk meg til å tenke på 3D-brillene som ein kunne få kjøpt i dyre dommar under OL i 1994. Nokre var så heldige å få brillene utdelt gratis på jobben, men hos oss var brillene i mindretal. Då sendinga starta, var det om å gjere og kare til seg eit par.

Men kva var det eigentleg som skulle skje gjennom brillene? Bjørn Dæhlie såg jo akkurat lik ut utan 3D-effekt. Brillene skulle visst brukast i pausane, mellom aktivitetane. Eg hugsar det som eit slags mønster på skjermen, det skulle sjå ut som helleristingar kom mot oss. 

Til mi glede ligg sendingane frå 1994 ute på NRK TV, og her finst mykje meir spenstig materiale enn både Dæhlie og helleristingar. Høgdepunktet er ein lettare erotisk 3D-mambo i bikini. Rundt dei dansande kjem det druer og andre tropiske frukter flygande gjennom linsa. 

Ny teknologi i sport er stort sett kjekt. Dei raude og kvite magnetane som trenaren hadde, og har, på taktikktavla i garderoben, byrja i alle fall ikkje å engasjere meg før eg var konfirmant. Då er det noko ganske anna å høyre Erik Thorstvedt snakke oss gjennom fyrste omgang, mens dei digitale pilene teiknar trekantar og offsidepiler på skjermen – så enkelt at til og med barn kan forstå.

Meir spesielt er det når teknologien fører til faktiske regelendringar i sporten, som VAR i fotball. Sjølv må eg seie at eg til og med likar denne nyvinninga, men det torer eg ikkje seie høgt.

Maren Bø

Maren Bø er frilansskribent og idrettspedagog.

Ikkje alltid like lett å få med seg kva som skjer på taktikktavla ein hektisk kvardag.

Foto: Jon Olav Nesvold / NTB