Qatar har oppnådd det dei ville med VM i fotball, trass i at laget til vertsnasjonen ikkje vann ein einaste kamp.
Foto: Dylan Martinez / Reuters / NTB
Heimesiger i Qatar
Fotballjournalistar er gode på det dei skal vere gode på, og har blikket festa på ballen og spelarane. Dekninga av VM i Qatar har vore nærsynt. Vi har lese og sett tallause reportasjar og TV-innslag om VM i Qatar.
1978: Diktator Jorge Videla (med bart) på heimebane. Den argentinske kapteinen Daniel Passarella løftar VM-pokalen etter 3–1-sigeren over Nederland i finalen. Ein dryg kilometer bortanfor låg fengselet der opposisjonelle vart torturerte.
Foto: Heinz Ducklau / AP / NTB
Det stygge spelet
Det vart vingen Daniel Bertoni som sette spikaren i kista. VM-finalen mellom Argentina og Nederland 25. juni 1978 hadde gått til ekstraomgangar etter 1–1 ved full tid. Den store helten Mario Kempes scora 2–1-målet etter 105 minutt, og Bertoni sikra sigeren ti minutt seinare. Da dommaren bles av kampen, eksploderte jubelen på Estadio Monumental. Storparten av dei 71.000 på tribunane var heimefans, og Argentina var verdsmeister i fotball for første gong.
Fifa-president Gianni Infantino saman med leiaren for det saudiarabiske fotballforbundet Sheikh Hamad bin Khalifa bin Ahmed al Thani på tribunen under fotball-VM i Qatar.
Foto: Hannah Mckay / Reuters / NTB
Fotballfest på skammeleg arena
Alt er gale og illusorisk med fotball-VM i Qatar: feil stad, feil arrangør, feil tid, feil innpakking, feil VIP-ar, feil tilskodarar.
Cuplivet
Eg ser meg sjølv utanfrå, her eg står i ei raud regnkåpe langs sidelinja på bane 11 med ein halvmeter mellom føtene, knekk i knea, framoverlent og hyttande med nevane, som om eg kan fjernstyra dei sju tiåringane som spring rundt på bana framføre meg.
Chelsea-fansen med eit banner til støtte for eigar Roman Abramovitsj under kampen mot Newcastle førre helg.
Foto: David Klein / Reuters / NTB
Med fotballen mot krigen
Krigen i Ukraina har ført til sanksjonar i fotballverda. Men russiske oligarkar er ikkje dei einaste som fuskar i den internasjonale fotballen.
Strandpromenaden Corniche i Doha vert rehabilitert til fotball-VM. I bakgrunnen skyskraparane i West Bay.
Alle foto: Håvard Rem
Ei ark av gull
LUSAIL: I dag fer eg til framtidsbyen Lusail for å sjå stadionet der finalekampen i fotball-VM vert spela i desember – inshallah. Byen er berre halvferdig.
Slik ser han ut, den fyrste engelske spelaren som fekk ei vekeløn på 10.000 pund. Her har John Barnes signert for Newcastle i 1997. No er gjennomsnittsløna i Premier League 60.000 pund.
Foto: Owen Humphreys / AP / NTB
Proletariatet vann
Den 25. mars 1980 døydde ein slaktar brått i Manchester. Han heitte Louis Edwards. Son hans, Martin, som òg arbeidde i slaktarforretninga, arva nokre aksjar faren eigde. Aksjane var i fotballklubben Manchester United, som faren kontrollerte.
Qatar har oppnådd det dei ville med VM i fotball, trass i at laget til vertsnasjonen ikkje vann ein einaste kamp.
Foto: Dylan Martinez / Reuters / NTB
Heimesiger i Qatar
Fotballjournalistar er gode på det dei skal vere gode på, og har blikket festa på ballen og spelarane. Dekninga av VM i Qatar har vore nærsynt. Vi har lese og sett tallause reportasjar og TV-innslag om VM i Qatar.
1978: Diktator Jorge Videla (med bart) på heimebane. Den argentinske kapteinen Daniel Passarella løftar VM-pokalen etter 3–1-sigeren over Nederland i finalen. Ein dryg kilometer bortanfor låg fengselet der opposisjonelle vart torturerte.
Foto: Heinz Ducklau / AP / NTB
Det stygge spelet
Det vart vingen Daniel Bertoni som sette spikaren i kista. VM-finalen mellom Argentina og Nederland 25. juni 1978 hadde gått til ekstraomgangar etter 1–1 ved full tid. Den store helten Mario Kempes scora 2–1-målet etter 105 minutt, og Bertoni sikra sigeren ti minutt seinare. Da dommaren bles av kampen, eksploderte jubelen på Estadio Monumental. Storparten av dei 71.000 på tribunane var heimefans, og Argentina var verdsmeister i fotball for første gong.
Fifa-president Gianni Infantino saman med leiaren for det saudiarabiske fotballforbundet Sheikh Hamad bin Khalifa bin Ahmed al Thani på tribunen under fotball-VM i Qatar.
Foto: Hannah Mckay / Reuters / NTB
Fotballfest på skammeleg arena
Alt er gale og illusorisk med fotball-VM i Qatar: feil stad, feil arrangør, feil tid, feil innpakking, feil VIP-ar, feil tilskodarar.
Cuplivet
Eg ser meg sjølv utanfrå, her eg står i ei raud regnkåpe langs sidelinja på bane 11 med ein halvmeter mellom føtene, knekk i knea, framoverlent og hyttande med nevane, som om eg kan fjernstyra dei sju tiåringane som spring rundt på bana framføre meg.
Chelsea-fansen med eit banner til støtte for eigar Roman Abramovitsj under kampen mot Newcastle førre helg.
Foto: David Klein / Reuters / NTB
Med fotballen mot krigen
Krigen i Ukraina har ført til sanksjonar i fotballverda. Men russiske oligarkar er ikkje dei einaste som fuskar i den internasjonale fotballen.
Strandpromenaden Corniche i Doha vert rehabilitert til fotball-VM. I bakgrunnen skyskraparane i West Bay.
Alle foto: Håvard Rem
Ei ark av gull
LUSAIL: I dag fer eg til framtidsbyen Lusail for å sjå stadionet der finalekampen i fotball-VM vert spela i desember – inshallah. Byen er berre halvferdig.
Slik ser han ut, den fyrste engelske spelaren som fekk ei vekeløn på 10.000 pund. Her har John Barnes signert for Newcastle i 1997. No er gjennomsnittsløna i Premier League 60.000 pund.
Foto: Owen Humphreys / AP / NTB
Proletariatet vann
Den 25. mars 1980 døydde ein slaktar brått i Manchester. Han heitte Louis Edwards. Son hans, Martin, som òg arbeidde i slaktarforretninga, arva nokre aksjar faren eigde. Aksjane var i fotballklubben Manchester United, som faren kontrollerte.
