Briljant ambivalens
Eirik Hegdal har organisert ein musikalsk dugnad.
Fotomontasje: Eirik Hegdal
Samtidsmusikk / Jazz
Eirik Hegdal eklektisk samband:
Turnchest
Thea Grant vokal og effektar; Josefin Runsteen, fiolin, mandola og vokal; Eirik Hegdal, sopranino-, C Melody- og barytonsaksofon, klarinett og synth; Per Texas Johansson, tenorsaksofon, klarinett, bass- og kontrabassklarinett; Anja Lauvdal, piano, synth og pumpeorgel; Ole Morten Vågan kontrabass og elbass; og Hans Hulbækmo trommer, perkusjon og munnharpe.
Particular Recordings Collective
Eirik Hegdal har samla eit knippe musikarar som han har stor sans for, men som ein knapt ville tru høvde i same band. Truleg difor namnet eklektisk samband. Før innspelinga laga Hegdal ei elektronisk mappe der bandmedlemene kunne gjera om på og koma med innspel til musikken og tekstane som Hegdal hadde lagt ut i utgangspunktet. Ein arbeidsmåte i eklektismens namn. 11.–13. desember hadde bandet tre intense dagar i studio som har resultert i denne plata.
I gjentekne møte med musikken og tekstane, seks av dei ni låtane har tekst, merkar ein at det opp frå dei musikalske impulsane og motiva i tekstane stig ein spanande og utfordrande tematikk som understrekar einskapen langt sterkare enn det eklektiske utgangspunktet og arbeidsmåten.
Med låttitlar som «Turnchest in Candlewax» og «Carved Air Calligraphy» indikerer ein motsetnader mellom styrke og veikskap og det varige og det forgjengelege. Fleire av tekstane tematiserer det lytefrie ytre og dei mange ulmande tragediane som blir feia under teppet eller haldne på armlengds avstand.
Musikken er heile tida med på å understreka ambivalensen i tematikken. «Desire» er eit glimrande døme. «... nevermind, fold me in the sky do you wanna dance/ do you wanna dance/ desire, desire/ dance, dance, dance, dance, dance...»
Den oppstemte og livsglade teksten blir gjennom musikken og vokaluttrykket omdanna til noko angstfylt. Ensemblet osar av overskot, og arrangementa er ei sareptakrukke av idear, men dei gjev ikkje store rom for solistiske utflukter. Her er stram taum og fri dressur i ei fascinerande blanding.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er frilans journalist og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Er du abonnent? Logg på her for å lese vidare.
Digital tilgang til DAG OG TID – heilt utan binding
Prøv ein månad for kr 49.
Deretter kr 199 per månad. Stopp når du vil.
Samtidsmusikk / Jazz
Eirik Hegdal eklektisk samband:
Turnchest
Thea Grant vokal og effektar; Josefin Runsteen, fiolin, mandola og vokal; Eirik Hegdal, sopranino-, C Melody- og barytonsaksofon, klarinett og synth; Per Texas Johansson, tenorsaksofon, klarinett, bass- og kontrabassklarinett; Anja Lauvdal, piano, synth og pumpeorgel; Ole Morten Vågan kontrabass og elbass; og Hans Hulbækmo trommer, perkusjon og munnharpe.
Particular Recordings Collective
Eirik Hegdal har samla eit knippe musikarar som han har stor sans for, men som ein knapt ville tru høvde i same band. Truleg difor namnet eklektisk samband. Før innspelinga laga Hegdal ei elektronisk mappe der bandmedlemene kunne gjera om på og koma med innspel til musikken og tekstane som Hegdal hadde lagt ut i utgangspunktet. Ein arbeidsmåte i eklektismens namn. 11.–13. desember hadde bandet tre intense dagar i studio som har resultert i denne plata.
I gjentekne møte med musikken og tekstane, seks av dei ni låtane har tekst, merkar ein at det opp frå dei musikalske impulsane og motiva i tekstane stig ein spanande og utfordrande tematikk som understrekar einskapen langt sterkare enn det eklektiske utgangspunktet og arbeidsmåten.
Med låttitlar som «Turnchest in Candlewax» og «Carved Air Calligraphy» indikerer ein motsetnader mellom styrke og veikskap og det varige og det forgjengelege. Fleire av tekstane tematiserer det lytefrie ytre og dei mange ulmande tragediane som blir feia under teppet eller haldne på armlengds avstand.
Musikken er heile tida med på å understreka ambivalensen i tematikken. «Desire» er eit glimrande døme. «... nevermind, fold me in the sky do you wanna dance/ do you wanna dance/ desire, desire/ dance, dance, dance, dance, dance...»
Den oppstemte og livsglade teksten blir gjennom musikken og vokaluttrykket omdanna til noko angstfylt. Ensemblet osar av overskot, og arrangementa er ei sareptakrukke av idear, men dei gjev ikkje store rom for solistiske utflukter. Her er stram taum og fri dressur i ei fascinerande blanding.
Lars Mossefinn
Lars Mossefinn er frilans journalist og fast jazzmeldar i Dag og Tid.
Fleire artiklar
Laila Goody, Maria Ómarsdóttir Austgulen, Trond Espen Seim og John Emil Jørgenrud i nachspielet frå helvete som stykket til Edward Albee blir kalla.
Foto: Erika Hebbert
Sterkt om livsløgn og overleving
Gode skodespelarprestasjonar i intens kamp på liv og død.
Den nye statsministeren i Frankrike, Michel Barnier, blir klappa inn av den utgåande, Gabriel Attal, i ein seremoni på Hôtel Matignon i Paris 5. september.
Foto: Stephane De Sakutin / Reuters / NTB
Ny statsminister med gjeld, utan budsjett
No lyt alt skje raskt i fransk politikk for å avverje nye kriser.
Justis- og beredskapsminister Emilie Enger Mehl på veg til pressetreffet om motarbeiding av kriminalitet. Også statsminister Jonas Gahr Støre og finansminister Trygve Slagsvold Vedum deltok.
Foto: Thomas Fure / NTB
– No ser me effekten av færre politifolk
Det er mykje regjeringa kunne gjort som dei ikkje har gjort. Me er ikkje imponerte, seier Helge André Njåstad (FrP).
Den oppdaterte boka om rettens ironi er ei samling av tekstar frå Rune Slagstad gjennom førti år.
Foto: André Johansen / Pax Forlag
Jussen som styringsverktøy
Rettens ironi, no i fjerde og utvida utgåve, har for lengst blitt ein klassikar i norsk idé- og rettshistorie.
Finn Olstad har doktorgrad i historie og er tidlegare professor ved Seksjon for kultur og samfunn ved Noregs idrettshøgskule.
Foto: Edvard Thorup
Det nye klassesamfunnet
Finn Olstads nye bok er eit lettlese innspel til ei sårt tiltrengd innsikt i skilnaden mellom fakta og ideologi.
Papiravisa