Samtidsmusikk

Ingar Zach:

Strumento di etimo incerto

Aspen Edities

I 2021 gav den norske improvisasjonsmusikaren Ingar Zach ut ei svært vellukka duoplate i lag med italienaren Michele Rabbia, der dei utforska kva som kan skje i møtet mellom slagverksinstrument og elektronikk.

Denne nye plata kan sjåast som eit framhald av dette prosjektet, men her er Zach åleine med instrumenta sine – noko som medfører at lydbiletet vert meir nake og gjennomsiktig.

Lange klangflater

Hovudverktøyet til Zach er ein liggjande gran cassa, den store tromma som mellom anna vert nytta i symfoniorkester, der han plasserer ulike vibrerande objekt.

Av og til førekjem tydelege slag, dunk, maskinelle skrapelydar eller klokkeklang, men like ofte er det tale om lange klangflater av meir ubestemmeleg karakter. Og det er denne spenninga mellom det tydelege/artikulerte og meir vage som kjenneteiknar denne musikken.

Medan eg skreiv dette, høyrde eg ein lyd som eg først trudde var ein lastebil på tomgang ute i gata, men det var frå plata. Og dette er ikkje negativt meint – tvert imot: Å lyda til Zachs musikk er samstundes ei trening i å verta var dei uendeleg mange lydane som omgjev oss kvar dag, heile tida.

Improvisert

Eksperimenterande sam­-
tidsmusikk kan vera så mykje, frå frijazzens energiske ekspressivitet til den eks­treme og komplekse detaljkontrollen hos partiturkomponistane. Dette er ingen av delane. Musikken er improvisert, men disiplinert og like mykje i slekt med minimalisme og ambient music.

Å lyda til denne plata er atter ei fin påminning om at skilnadene mellom lyd og stille, mellom musikk og omgjevnader, ikkje er absolutte, og at det vakraste ofte er å finna i desse overgangane.

Sigbjørn Apeland

Sigbjørn Apeland er musikar, musikkvitar og fast meldingar i Dag og Tid.