Flyvertinneblues

Nokre forfattarar meiner at ein berre kan skriva godt om slikt ein veit noko om, medan andre tykkjer det er best å skriva om det ein ikkje kan. Bjørneboe hevda at båe synspunkt var riktige, og du skal radt sjå at det finst somme som trur båe er feil. Nokon fasit ligg ikkje føre, og godt er det. Såleis har det seg at medan sjakken i teorien kan ha fleire moglege parti enn det er atom i det observerbare universet, finst det fleire moglege romanar enn det er atom også i det universet som ikkje lèt seg observera. Dei fleste av desse partia og romanane er truleg heller dårlege, men debutromanen til Sarah Smith Ogunbona er heldigvis god, og det kan ha samanheng med at ho veit kva ho skriv om.