I dag eit dikt om døden. Det er eit av dei meir kjende av Emil Boyson (1897–1979), som forfatta tre nyskapande romanar 1927–37, omsette utanlandsk poesi 1946–65, gav ut åtte diktsamlingar 1920–59. Det spesielle med diktet er at det har fått ein annleis tittel. «En Passager under Ordre» frå 1957 vart til «Før Skipet seiler» i utvalet 70 dikt (1974, redigert av Asbjørn Aarnes). Slike endringar var sjeldne hos denne diktaren. Teksten er dessutan ikkje teken med i Boysons Utvalgte dikt (1959) og seinare.

Diktet er halde i den halvt omstendelege, riksmålsprega tonen som Boyson valde. Første halvdel (fram til fregatten blir seglklar) er på to hovudsetningar, åtte liner. Andre halvdel er på éi innfløkt hovudsetning, med ni liner, fram til skipet står ut. Vi forstår at seglasen er livets seglas, som endar i «landene bak havet».

Teksten er forma som ein tiltale til diktets du: «du ser», «dine sanser, visere enn du», «når du er (ikke) helt-ut rede», «plutselig travlhet rive dig ombord», «skipet (…) fører dig bort».

Tittelen «Før Skipet seiler» gjev den situasjonen diktet skildrar. Tittelen «En Passager under Ordre» er ei tolking av det diktet seier, der den tiltalte «du» er passasjeren. Men er dette ein «passasjerbåt»? Kven andre er om bord? Kven har gjeve ordren?

Kvifor er diktet, uansett tittel, fjerna frå Boysons samleutgåver? Har det vorte så dårleg? Eller er det ein forlagsblunder at diktet har forsvunne?

Det er teke med i ulike norske diktantologiar.

Jan Erik Vold

Før Skipet seiler

Alt flere tegn gir vink om snarlig oppbrudd;

du ser dem med fremmed blikk, skjønt langfærds-tanker

stundom streifer landene hinsides havet.

Ennu, som skulde havnen hvor seilerne venter

være din fødestavn og ditt hjem for alltid,

legger ditt virke, i blinde, dag til dag;

men dine sanser, visere enn du,

aner, alt mer, at snart er fregatten seilklar.—

Det skal ikke hende når du er helt-ut rede;

langt heller når ditt sind, en solblek morgen

eller en stjernekveld, i søt betraktning

har foldet sig sammen om øieblikkets skjønnhet –

da, med ett, skal korte kommando-rop

og plutselig travlhet rive dig ombord

uten en avskjed; og innen du fullt forstår

at tegnene talte sant, står skipet ut,

og fører dig bort – mot landene bak havet.

Emil Boyson