Hilde Vesaas er frå Kolbotn utanfor Oslo, med sterke røter i Vinje i Telemark. Ho har hovudfag i Nordisk språk og litteratur og arbeider til dagleg som lektor i norsk ved Ski vidaregåande skule, men brukar stadig meir tid på å skrive. Våren 2023 er ho ute med ei ny bok - Nansenhjelpens modige kvinner. I 2017 kom boka Carl Fredriksens Transport. Båe?bøkene handlar om flyktningar og flyktninghjelp under andre verdskrigen.
I Dag og Tid skriv ho først og fremst bokmeldingar, men også portrett og reportasjar. Hilde Vesaas er også guide og munnleg forteljar.
Marit Eikemo fekk Amalie Skram-prisen i 2017 for forfattarskapen. I år er ho festspeldiktar på Dei nynorske festspela.
Foto: Agnete Brun / Samlaget
Eikemos tekst skriv seg inn i ein tradisjon av sterke og stygge ekteskapsdrama.
Marit Eikemo fekk Amalie Skram-prisen i 2017 for forfattarskapen. I år er ho festspeldiktar på Dei nynorske festspela.
Foto: Agnete Brun / Samlaget
Eikemos tekst skriv seg inn i ein tradisjon av sterke og stygge ekteskapsdrama.
Marit Eikemo fekk Amalie Skram-prisen i 2017 for forfattarskapen. I år er ho festspeldiktar på Dei nynorske festspela.
Foto: Agnete Brun / Samlaget
Eikemos tekst skriv seg inn i ein tradisjon av sterke og stygge ekteskapsdrama.
Ragnhild Eskeland er debutant.
Foto: Tommy Ellingsen
Ragnhild Eskelands danningsroman har sjukdom som filter og fargelegging.
Ragnhild Eskeland er debutant.
Foto: Tommy Ellingsen
Ragnhild Eskelands danningsroman har sjukdom som filter og fargelegging.
Ragnhild Eskeland er debutant.
Foto: Tommy Ellingsen
Ragnhild Eskelands danningsroman har sjukdom som filter og fargelegging.
Cathrine Knudsen har nyleg gjeve ut roman nummer seks.
Foto: Tommy Ellingsen
Cathrine Knudsen skildrar menneske- og dyreliv i mange slags grenseland.
Cathrine Knudsen har nyleg gjeve ut roman nummer seks.
Foto: Tommy Ellingsen
Cathrine Knudsen skildrar menneske- og dyreliv i mange slags grenseland.
Cathrine Knudsen har nyleg gjeve ut roman nummer seks.
Foto: Tommy Ellingsen
Cathrine Knudsen skildrar menneske- og dyreliv i mange slags grenseland.
Elena Ferrante er ein kreativ metaformakar, men fell for freistnaden til å smørje for tjukt på.
Elena Ferrante er ein kreativ metaformakar, men fell for freistnaden til å smørje for tjukt på.
Elena Ferrante er ein kreativ metaformakar, men fell for freistnaden til å smørje for tjukt på.
Ali Smith var ein av finalistane til Booker-prisen i 2017.
Foto: Sarah Wood
Ei av Storbritannias største gir oss ein barokk brexitkommentar.
Ali Smith var ein av finalistane til Booker-prisen i 2017.
Foto: Sarah Wood
Ei av Storbritannias største gir oss ein barokk brexitkommentar.
Ali Smith var ein av finalistane til Booker-prisen i 2017.
Foto: Sarah Wood
Ei av Storbritannias største gir oss ein barokk brexitkommentar.
Alf Tollef Pettersen, leiar for organisasjonen Carl Fredriksens Transport, som smugla jødar og motstandsfolk over grensa.
Foto: privat
Oslo, 14. januar 1943: Ein grå Citroën glir gjennom gatene. I bilen sit tre gestapistar. I Trondheimsvegen blir bilen parkert, to av gestapistane går ut. Sekund seinare står dei inne i den gråbrune bygningen som er nummer 17, framfor ei dør i andre etasje. Dei trykkjer inn klokka og bankar på døra – igjen og igjen. Minutta går, eit kvarter, tjue minutt. Det er heilt stille inne frå leilegheita.
Alf Tollef Pettersen, leiar for organisasjonen Carl Fredriksens Transport, som smugla jødar og motstandsfolk over grensa.
Foto: privat
Oslo, 14. januar 1943: Ein grå Citroën glir gjennom gatene. I bilen sit tre gestapistar. I Trondheimsvegen blir bilen parkert, to av gestapistane går ut. Sekund seinare står dei inne i den gråbrune bygningen som er nummer 17, framfor ei dør i andre etasje. Dei trykkjer inn klokka og bankar på døra – igjen og igjen. Minutta går, eit kvarter, tjue minutt. Det er heilt stille inne frå leilegheita.
Alf Tollef Pettersen, leiar for organisasjonen Carl Fredriksens Transport, som smugla jødar og motstandsfolk over grensa.
Foto: privat
Oslo, 14. januar 1943: Ein grå Citroën glir gjennom gatene. I bilen sit tre gestapistar. I Trondheimsvegen blir bilen parkert, to av gestapistane går ut. Sekund seinare står dei inne i den gråbrune bygningen som er nummer 17, framfor ei dør i andre etasje. Dei trykkjer inn klokka og bankar på døra – igjen og igjen. Minutta går, eit kvarter, tjue minutt. Det er heilt stille inne frå leilegheita.